Οι εικόνες του εαυτού γεννιούνται πρώτα μέσα από τα βλέμματα των άλλων, καθώς οι πρώτες λέξεις που ακούγονται στην παιδική ηλικία, τα χέρια που στηρίζουν τα πρώτα βήματα και οι φωνές που συνοδεύουν τις πρώτες προσπάθειες πλέκουν απαλά το αρχικό νήμα.
Στις λεπτές εκείνες στιγμές ριζώνουν οι πρώτες πεποιθήσεις, οι οποίες γίνονται τα θεμέλια πάνω στα οποία αρχίζει να υψώνεται η αίσθηση του ποια είμαι.
Καθώς παρατηρώ τη δομή της οικογένειας, η σκέψη μου συχνά επιστρέφει σε παράξενες αναλογίες από τον κόσμο της φυσικής· εκεί όπου η ύλη οργανώνεται ακολουθώντας μια τάξη που επιδιώκει πάντοτε τη μικρότερη δυνατή κατανάλωση ενέργειας.
Μέσα μου στήνεται ένα αρχαίο θέατρο, όπου οι μορφές υψώνονται σιωπηλές, σαν λίθινα αγάλματα που ανασαίνουν μονάχα όταν το βλέμμα τις αγγίζει. Εκεί κάθε σκέψη μου, κάθε απόφαση, κάθε ανάσα, κυλά επάνω σε αόρατα νήματα ρόλων, πλεγμένων μέσα στον μυστικό μου πυρήνα.