Επιλογή Ρόλων

Σκέφτομαι αν η οικογένεια, ως ένα σύστημα έμψυχων οργανισμών, υπακούει κι εκείνη σε κάποιου είδους ανάλογη ισορροπία· αν τα μέλη της αναζητούν, ίσως ασυνείδητα, θέσεις που ελαχιστοποιούν το συναισθηματικό τους κόστος, διανέμοντας ρόλους έτσι ώστε η συνολική «ένταση» να παραμένει διαχειρίσιμη. Όπως τα ηλεκτρόνια μοιράζονται τροχιακά σύμφωνα με τον Κανόνα του Hund ή την Απαγορευτική Αρχή του Pauli, ίσως κι εμείς οργανώνουμε τις θέσεις μας ώστε κάθε ρόλος να προσφέρει ένα είδος σταθερότητας στο όλον.

Αναρωτιέμαι, βέβαια, μέχρι ποιου σημείου μπορεί να σταθεί τούτη η αναλογία, διότι ο ανθρώπινος νους δεν κινείται όπως η απρόσωπη ύλη· φέρει μνήμη, επιθυμία, ιστορία, και κάθε απόφαση ενσωματώνει βάρη που δεν υπακούουν πάντοτε σε ενεργειακά ελάχιστα. Κι όμως, ακόμη και τότε, βλέπω πως συχνά το παιδί μέσα σε ένα οικογενειακό πεδίο κρίσης αναλαμβάνει ρόλους δίχως να το επιλέγει συνειδητά, αλλά επειδή ολόκληρη η δυναμική το ωθεί προς την εκείνη θέση που απορροφά την μεγαλύτερη ένταση με τη μικρότερη φθορά.