Από την πρώτη μου ανάσα, το σώμα χαράζει τα όριά μου. Σχηματίζει την αρχή και την έκτασή μου μέσα στον χώρο. Μία μάζα καθορίζει την ύπαρξή μου, περίγραμμα σε κίνηση μέσα στο άπειρο, σχεδιασμένο να διακρίνει εμένα από τον κόσμο.
Κάθε βήμα, κάθε κίνηση του χεριού, κάθε στροφή του βλέμματος συνιστούν τρόπους συνάντησης με το περιβάλλον. Ο όγκος που καταλαμβάνω μεταφέρει νοήματα πριν γεννηθούν οι λέξεις. Όσοι διαθέτουν ευμεγέθη σωματική παρουσία εκπέμπουν σήματα ισχύος, βαρύτητας, σταθερότητας. Εκείνοι με μικρότερη διάπλαση κινούνται απαλά, αφήνοντας τα όριά τους διάφανα, διακριτικά, εκτεθειμένα σε κάθε μεταβολή.
Η σωματική μου διάσταση εισέρχεται σε αδιάκοπο διάλογο με το σύμπαν. Καθώς περπατώ στο δάσος, βυθίζομαι στις θάλασσες, αφήνω το βλέμμα να ταξιδέψει στον νυχτερινό ουρανό, το σώμα μετατρέπεται σε δείκτη θέσης μέσα στην ευρύτερη τάξη πραγμάτων.
Στη σιωπή του στοχασμού, το σώμα μεταβάλλεται σε τόπο παρατήρησης. Το βάρος του κορμού δηλώνεται, οι ώμοι ανοίγουν, η αναπνοή πλημμυρίζει τον θώρακα αντλώντας φως από ένα αόρατο βάθος. Το σώμα λειτουργεί ως όργανο συνείδησης.
Ο όγκος μου προσφέρει σταθερή υπενθύμιση της θέσης μου μέσα στο σύστημα που αγκαλιάζει κάθε κίνηση. Στέκομαι, υπάρχω, αναπνέω· το σύμπαν με περιλαμβάνει και παρατηρεί τις δονήσεις μου.