Τα επίπεδα της νόησης

Μέσα μου η σκέψη ξεδιπλώνεται σαν ιστός. Οι διαδρομές της διασταυρώνονται, επιστρέφουν, αλλάζουν πορεία, σχηματίζουν νέους κόμβους. Ο νους μου ταξιδεύει σε τόπους γνώριμους και άγνωστους ταυτόχρονα, αφήνοντας ίχνη σε πεδία που δεν έχουν ακόμη χαρτογραφηθεί.

Η αντίληψη προπορεύεται. Οι αισθήσεις μου στέκονται άγρυπνες, συλλέγοντας εικόνες, ήχους, αρώματα, γεύσεις, αγγίγματα. Το ακατέργαστο αυτό υλικό εισέρχεται μέσα μου, προσφέροντας στον νου την πρώτη ύλη για τον σχηματισμό του νοήματος.

Η προσοχή μου στέκει σαν φύλακας. Επιλέγει τα στοιχεία που εισέρχονται στη συνείδηση, αφήνοντας εκτός όσα δεν θα συνεισέφεραν στον στοχασμό μου.

Η ανάλυση δρα αμέσως μετά. Διαχωρίζω το ουσιώδες από το ελάσσον, εξετάζω τη βαρύτητα κάθε ερεθίσματος, ξεκαθαρίζω ποιο θα παραμείνει και ποιο θα σβήσει πριν προλάβει να αποτυπωθεί.

Η κατανόηση πλέκει τις πληροφορίες σε σχήματα. Βλέπω τις ψηφίδες να ενώνονται, σχηματίζοντας εικόνες που αποκτούν συνοχή και βάρος μέσα στο εσωτερικό μου τοπίο.

Η μνήμη κρατά όσα συνέβησαν. Κάθε φορά που το παρόν ζητά συνδρομή, το παρελθόν προσφέρει το απόθεμά του. Βυθίζομαι σε εκείνον τον πυθμένα και αντλώ ό,τι απαιτεί η στιγμή.