Στέκομαι μπροστά στον Jackson με σεβασμό.
Το βάρος του έργου του διαπερνά ακόμη κάθε λέξη που διαβάζω για τη συστημική.
Σχημάτισε γλώσσα εκεί που δεν υπήρχε ακόμη τρόπος να μιλήσεις για τη σύνδεση.
Βλέπω το σύστημα μέσα από τα δικά του μάτια. Η οικογένεια ζωντανεύει ως ενότητα και κάθε κίνηση κρατά την ισορροπία της. Κάθε συμπεριφορά διαμορφώνεται από την ανάγκη να συνεχίσει η συνοχή, το σύμπτωμα παίρνει θέση για να προστατέψει το σχήμα.
Η θεραπεία βρίσκει χώρο στο παρόν, εκεί όπου το σύστημα διαπραγματεύεται κάθε στιγμή τη συνέχεια. Οι αλλαγές έρχονται όταν αλλάζει η ισορροπία. Δεν χρειάζεται χρόνος, αρκεί η μετατόπιση στο σημείο στήριξης.
Η θεωρία αλληλεπίδρασης ανοίγει τον πρώτο δρόμο. Φέρνει τη Θεωρία Συστημάτων και την Κυβερνητική μέσα στον άνθρωπο και η πορεία της συστημικής χαράζεται...
Κρατώ το βλέμμα του πάνω στις σχέσεις και την ικανότητά του να ακούει το μέλλον μέσα σε μια συνομιλία αγγίζοντας την ακρίβεια. Βλέπει το μοτίβο να εκδηλώνεται πριν ακόμη σχηματιστεί.
Συναντώ τον Jackson μέσα στην ησυχία που αφήνει πίσω του. Όλοι όσοι ακολούθησαν, κινήθηκαν μέσα στον χάρτη που εκείνος άνοιξε. Το θεμέλιο που κρατά ακόμη τις σχολές ενωμένες φέρει την υπογραφή του.
Στέκομαι μέσα στη σιωπή που απομένει μετά το έργο του. Δεν χρειάζομαι άλλη εξήγηση. Κρατώ την παρουσία του.