Ο αέρας φέρει πάντοτε ίχνη από άλλες παρουσίες. Οι ανάσες πλέκονται αθόρυβα, σχηματίζοντας τον αόρατο ιστό που αγκαλιάζει την κίνηση της ζωής. Καθετί που σκέφτομαι, που επιλέγω, που γεύομαι ως βίωμα, απλώνεται πάνω σε αυτό το αθέατο υπόβαθρο σχέσεων.
Οι άνθρωποι διασταυρώνονται, συνομιλούν, εναλλάσσουν τις θέσεις τους μέσα στο κοινό πεδίο. Κάθε βλέμμα φέρει μέσα του προσδοκίες, κάθε χειρονομία κουβαλά παλαιά σημάδια, κάθε σιωπή συγκρατεί απομεινάρια από συνομιλίες που προηγήθηκαν.
Το κοινωνικό πεδίο σχηματίζει σταθερά τις γραμμές του νοήματος. Στους κόμβους του, συναντώνται οι αξίες, οι συνήθειες, οι φόβοι, οι ελπίδες. Όποιος ανατρέφεται μέσα στην πρωτοκαθεδρία της ατομικής επιτυχίας μαθαίνει να μετρά την αξία του σε επιτεύγματα. Όποιος μεγαλώνει κάτω από το βλέμμα της κοινότητας, ζυγίζει τη ζωή του μέσα από την αίσθηση του ανήκειν.
Πάνω σε αυτό το υπόστρωμα κινούνται οι δυνάμεις του κόσμου· η πολιτική, η οικονομία, η κουλτούρα, οι τάξεις, η τεχνολογία που κυλά με δικούς της ρυθμούς. Τα μέσα πληροφόρησης παρεισφρέουν στα καθημερινά μονοπάτια, διαμορφώνοντας, πριν ακόμη ονομάσω τις σκέψεις μου, το έδαφος όπου αυτές θα σταθούν.
Το κοινωνικό περιβάλλον μετακινεί αδιάκοπα τα όρια. Κάθε αλλαγή κουβαλά ίχνη του παλαιού, κάθε σύγκρουση αναπλάθει τις γραμμές του επόμενου σταδίου. Εκεί γεννιέται η στάση μου απέναντι στο κοινό βίωμα. Μοιάζει με σταγόνα που συγκροτείται από χίλιες μικρότερες ροές, οι οποίες ενώνονται την κάθε στιγμή μέσα μου.