Μετα-ενέργεια

Βλέπω τη δύναμή της να απλώνεται χωρίς όριο. Κάθε φορά που ανοίγομαι, κάθε φορά που ο άλλος με συναντά, γεννιέται κάτι πέρα από εμάς τους ίδιους. Κάτι που δεν παγιδεύεται στον χρόνο. Κάθε εμπειρία γίνεται θραύσμα που ενώνεται με άλλα, δημιουργώντας μορφές απρόβλεπτες, τροχιές που εκτείνονται πολύ πιο μακριά από το πρώτο άγγιγμα.

Στη ρίζα της φωλιάζει η δυνατότητα να ανατραπούν ολόκληρα τοπία. Να γείρει το βάρος των σχέσεων, να αλλάξει η φορά των ρευμάτων, να μετασχηματιστεί το ίδιο το πεδίο όπου ψάχνω το νόημά μου. Σαν αργό, αδιάκοπο ρυάκι που σμιλεύει το σώμα του βουνού, ώσπου η γη να ανοίξει νέα κοιλάδα. Στο βάθος του σχηματίζεται ο χάρτης ενός κόσμου που γεννιέται την ώρα που διαπερνώ το κατώφλι του.