Παρατηρώ τον κύκλο ζωής στα έμβια συστήματα. Βλέπω τη γέννηση να χαράζει την αρχή, την ανάπτυξη να διευρύνει τα όρια, την αναπαραγωγή να επεκτείνει την αλυσίδα, και τον θάνατο να ολοκληρώνει το τόξο. Κάθε οργανισμός κινείται μέσα σε αυτόν τον ρυθμό, αγγίζοντας το περιβάλλον του, ανταλλάσσοντας ερεθίσματα, διαμορφώνοντας τη διαδρομή του.
Η διάρκεια αυτής της διαδρομής ποικίλλει. Το κάθε είδος φέρει τον δικό του ρυθμό, τον δικό του χρόνο. Το περιβάλλον συνομιλεί μαζί του, άλλοτε επιβραδύνοντας, άλλοτε επιταχύνοντας την πορεία του. Στο σύνολο, ο κύκλος ζωής λειτουργεί σαν ο μηχανισμός που στηρίζει τη βιοποικιλότητα και συντηρεί την ισορροπία στα οικοσυστήματα.
Στρέφω το βλέμμα στον κύκλο ζωής της οικογένειας. Και εδώ παρατηρώ φάσεις που ακολουθούν η μία την άλλη, σαν στάσεις σε διαδρομή. Η αρχή της σχέσης ανοίγει τον δρόμο· τα παιδιά έρχονται, οι ρόλοι αναδιατάσσονται, η ανατροφή δίνει τον ρυθμό. Η εφηβεία φέρνει εντάσεις και μεταβολές. Η ενηλικίωση απλώνει τα παιδιά προς τον δικό τους ορίζοντα. Η συντήρηση της σχέσης απαιτεί νέα ισορροπία.
Κάποιες φορές, το διαζύγιο ή η μετανάστευση προσθέτουν διασταυρώσεις στο μονοπάτι. Ο θάνατος ολοκληρώνει το σχήμα, μα αφήνει πίσω του το αποτύπωμα της διαδρομής. Κάθε οικογένεια φέρει τον δικό της ρυθμό, επηρεασμένο από την κουλτούρα, το περιβάλλον, τις ηλικίες των μελών της. Βλέπω τον κύκλο να λειτουργεί σαν εργαλείο κατανόησης, αποκαλύπτοντας τις αλληλεπιδράσεις και τις δοκιμασίες που αναδύονται μέσα στη διάρκεια της κοινής ζωής.